کد مطلب:280094 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:552
اشعار صفیعلیشاه
بر باد داده زلف مجعد را
در بند كرده عقل مجرد را
[ صفحه 591]
گر پی بری به لعل روان بخشش
باور كنی حساب مؤید را
در پیرهن لطافت اندامش
باشد گواه روح مجسد را
روشن علامتی است رخش در زلف
بر غیبت و ظهور محمد (ص) را
قائم (ع) كه حق زدود نخستین كرد
دائر به وی ولایت احمد را
هرگز نبوده جز ز خط سبزش
آرایش این رواق زبرجد را
بر طی و نشر نیست جز او مالك
سطح زمان و كودن محدد را
بر قبض و بسط نیست جز او حاكم
عصر وجود و ملك مخلد را
در ساحت تصرف و تقدیرش
نبود تفاوت اقرب و ابعد را